faun
11Faun — Faun, s. Faunus …
12Faun — Faun,der:⇨Lüstling …
13Faun — 〈m.; Gen.: s, Pl.: e〉 1. gehörnter, bocksfüßiger, lüsterner Waldgeist 2. 〈fig.〉 lüsterner Mensch [Etym.: <lat. Faunus (bocksfüßiger Feld u. Waldgott); → Fauna] …
14faun — [fo:n US fo:n] n [Date: 1300 1400; : Latin; Origin: faunus, from Faunus Roman god of nature and farms] an ancient Roman god with the body of a man and the legs and horns of a goat …
15Faun — der; [e]s, e <aus lat. Faunus; <nach dem altröm. Feld u. Waldgott> geiler, lüsterner Mensch …
16faun — [ fɔn ] noun count in ancient Roman stories, a god that has the upper body of a man, the legs of a goat, and a goat s horns on its head …
17Faun — »lüsterner Mensch«: Das Wort ist eine Eindeutschung des 18. Jh.s von lat. Faunus, dem Namen eines weissagenden Feld und Waldgottes, der dem griech. Pan (↑ panisch) angeglichen wurde und dessen charakteristische Züge eines bocksfüßigen, von… …
18faun — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. faunnie {{/stl 8}}{{stl 7}} wyobrażenie w sztuce bożka leśnego z mitologii rzymskiej, przedstawianego w postaci mężczyzny z koźlimi uszami, rogami, ogonem i kopytami <łac.> {{/stl 7}} …
19faun — sb., en, er, erne (satyr, en erotisk mandsfigur) …
20Faun — Faun, der; [e]s, e (gehörnter Waldgeist; Faunus) …